کد مطلب:313823 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:230
اجمالی از زندگانی آیت الله العظمی بروجردی
علامه ی فقید سید حسین طباطبائی بروجردی بن علی بن احمد بن علی نقی بن جواد ابن مرتضی بن محمد بن عبدالكریم بن مراد بن شاه اسدالله بن جلال الدین امیر بن حسن ابن مجدالدین بن قوام الدین بن اسماعیل بن عباد بن ابی المكارم بن عباد بن ابی المجد ابن عباد بن علی بن حمزة بن طاهر بن علی بن محمد بن احمد بن محمد بن احمد بن ابراهیم طباطبا بن اسماعیل بن دیباج بن ابراهیم غمر بن حسن مثنی ابن الامام الحسن المجتبی علیه السلام.
وی فقیه بزرگ عصر خود و عالم در علم رجال، و شخصیتی ادیب و نسب شناس بود. بیشترین تحصیلاتش در اصفهان و در نزد گروهی از علمای مشهور آنجا انجام گرفت، از جمله میرزا ابوالمعالی كلباسی، سید محمد تقی مدرس، سید محمدباقر درچه ای، ملامحمد كاشانی، و جهانگیرخان قشقایی.
سپس به نجف اشرف رفت و به مدت ده سال در حوزه ی درس آخوند ملا محمدكاظم خراسانی حضور یافت. استاد دیگرش در آن دیار شیخ الشریعه اصفهانی بود.
بعدها به وطن و زادگاهش شهر بروجرد بازگشت و در خلال این مدت به حج بیت الله الحرام رفت آنگاه در بیست و ششم ماه صفر سال 1364 ه. ق. ایشان با اعضای خانواده راهی قم شد و در آنجا اقامت فرمود، تا اینكه از زعمای دینی زمان خود شد و گروهی از افاضل و بزرگان را تربیت كرد.
چندین تألیف دارد كه هنوز اكثر آنها چاپ نشده است؛ از جمله: جامع احادیث الشیعه، حاشیه بر كفایة الاصول، حاشیه بر نهایه ی شیخ، حاشیه بر مبسوط شیخ، تجدید اسانید الكافی، رسالة فی بیوت الشیعة من العلماء، اسانید كتاب التهذیب و من لا یحضره الفقیه و الاستبصار و رجال الكشی و الخصال و الامالی و علل الشرائع، تعلیقة علی كتاب
[ صفحه 145]
عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب، اصلاح رجال الشیخ و الاستدراك علیه، رساله ای در سند صحیفه ی سجادیه و رفع اشكال از آن و كتاب الطبقات و التذكرة درباره ی انساب خاندان خویش.
آیت الله بروجردی - قدس سره - در اواخر ماه صفر سال (1292 ق) در شهر بروجرد به دنیا آمد و در صبح پنجشنبه سیزدهم شوال سال (1380 ق) در شهر قم از دنیا رفت و طبق وصیت خود ایشان در مدخل مسجد اعظم به خاك سپرده شد.
درباره ی شرح حال ایشان می توان به كتابهای: نقباءالبشر، اعیان الشیعه، ماضی النجف و حاضرها، گنجینه ی دانشوران، گنجینه ی دانشمندان و علمای معاصرین و دیگر كتابها مراجعه كرد. [1] .
وی فقیه بزرگ عصر خود و عالم در علم رجال، و شخصیتی ادیب و نسب شناس بود. بیشترین تحصیلاتش در اصفهان و در نزد گروهی از علمای مشهور آنجا انجام گرفت، از جمله میرزا ابوالمعالی كلباسی، سید محمد تقی مدرس، سید محمدباقر درچه ای، ملامحمد كاشانی، و جهانگیرخان قشقایی.
سپس به نجف اشرف رفت و به مدت ده سال در حوزه ی درس آخوند ملا محمدكاظم خراسانی حضور یافت. استاد دیگرش در آن دیار شیخ الشریعه اصفهانی بود.
بعدها به وطن و زادگاهش شهر بروجرد بازگشت و در خلال این مدت به حج بیت الله الحرام رفت آنگاه در بیست و ششم ماه صفر سال 1364 ه. ق. ایشان با اعضای خانواده راهی قم شد و در آنجا اقامت فرمود، تا اینكه از زعمای دینی زمان خود شد و گروهی از افاضل و بزرگان را تربیت كرد.
چندین تألیف دارد كه هنوز اكثر آنها چاپ نشده است؛ از جمله: جامع احادیث الشیعه، حاشیه بر كفایة الاصول، حاشیه بر نهایه ی شیخ، حاشیه بر مبسوط شیخ، تجدید اسانید الكافی، رسالة فی بیوت الشیعة من العلماء، اسانید كتاب التهذیب و من لا یحضره الفقیه و الاستبصار و رجال الكشی و الخصال و الامالی و علل الشرائع، تعلیقة علی كتاب
[ صفحه 145]
عمدة الطالب فی انساب آل ابی طالب، اصلاح رجال الشیخ و الاستدراك علیه، رساله ای در سند صحیفه ی سجادیه و رفع اشكال از آن و كتاب الطبقات و التذكرة درباره ی انساب خاندان خویش.
آیت الله بروجردی - قدس سره - در اواخر ماه صفر سال (1292 ق) در شهر بروجرد به دنیا آمد و در صبح پنجشنبه سیزدهم شوال سال (1380 ق) در شهر قم از دنیا رفت و طبق وصیت خود ایشان در مدخل مسجد اعظم به خاك سپرده شد.
درباره ی شرح حال ایشان می توان به كتابهای: نقباءالبشر، اعیان الشیعه، ماضی النجف و حاضرها، گنجینه ی دانشوران، گنجینه ی دانشمندان و علمای معاصرین و دیگر كتابها مراجعه كرد. [1] .
[1] كشف الارتياب (در مقدمه ي لباب الأنساب بيهقي) مشتمل بر شرح حال 200 تن از نسب شناسان قرن اول تا پانزدهم هجري) كه به ضميمه ي مهاجران آل ابوطالب عليهم السلام چاپ شده است. از آيت الله العظمي مرعشي نجفي «ره»، ص 686.